Στο πλαίσιο του τεύχους του Ιουνίου της εφημερίδας “Ο Ακροβάτης” με θέμα “Αυτοαποδοχή και Αυτοπερηφάνεια”, η ακροβάτισσα Μαριτίνα Μυλωνά σε ένα νέο podcast του Ακροβάτη πήρε συνέντευξη από την ψυχολόγο, Χρύσα Λεϊμονή. Είχαμε την χαρά λοιπόν να ακούσουμε την άποψη της ίδιας για τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών και πώς εκείνη εμπλέκεται σε αυτόν μέσα από το πρίσμα της συμβουλευτικής ψυχολογίας, με την οποία ασχολείται.
Όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο που ασχολείται με τα παιδιά και την εξέλιξή τους η πρώτη ερώτηση που μας έρχεται στο μυαλό είναι γιατί! Μας αρέσει να παίρνουμε κάθε φορά διαφορετικές απαντήσεις που όλες όμως έχουν την ίδια βάση, την ενέργεια, την χαρά. Κατά την ίδια, τα παιδιά την αναζωογονούν και η δουλειά μαζί τους είναι πολύ ελπιδοφόρα. Τα συναντάς σε μια ηλικία στην οποία μπορείς να δουλέψεις πολλά πράγματα και να προλάβεις άλλα. Νοιώθω μεγάλη συγκίνηση και περηφάνεια όταν βρίσκεται κοντά τους και προσπαθεί μαζί τους να καλλιεργηθούν δεξιότητες όπως η αυτοεκτίμηση και η διαχείριση συναισθημάτων, δεξιότητες πολύ χρήσιμες, που θα τα συνοδεύσουν σε όλη τους τη ζωή. Μαζί με τα παιδιά εξελίσσεται και εκείνη ως άνθρωπος. Καταλήγει, λοιπόν, όπως και οι προηγούμενοι ομιλητές του podcast “Ο Ακροβάτης” στην πάγια αυτή άποψη, το ότι τόσο τα παιδιά παίρνουν πράγματα από τον ενήλικα όσο και ο ενήλικας από τα παιδιά. Αυτή η αμφίδρομη σχέση αλληλεπίδρασης είναι στην ουσία που οδηγεί κάποιον να συνεργάζεται με τα παιδιά.
Συνεχίστηκε η συζήτηση στα πλαίσια της υποστήριξης που πρέπει να έχουν τα παιδιά που βιώνουν κάποια άσχημα συναισθήματα και καταστάσεις στην καθημερινότητά τους. Τονίστηκε πως τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν πως ό,τι κι αν βιώνουν είναι εντάξει. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κάποιες δύσκολες καταστάσεις στην καθημερινότητά τους, τις οποίες δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τα ίδια. Το επόμενο βήμα που πρέπει να κάνουν είναι να προσπαθήσουν να βρουν κάπου μια στήριξη, ένα άτομο να μιλήσουν. Συνεχίζει προτρέποντάς τους να μην σταματήσουν να αναζητούν μια στήριξη ακόμα κι αν η μαμά ή ο μπαμπάς δεν μπορούν να τους καταλάβουν. Μονάχα αν μιλήσουν σε κάποιον άλλον, σε κάποιον ενήλικα και όχι απαραίτητα κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, τότε θα πάρουν την βοήθεια που χρειάζονται. Προχώρησε αναφέροντας και το σχολείο, επισημαίνοντας πως εάν ο υπεύθυνος δάσκαλος της τάξης δεν είναι εκεί για αυτά και δεν τους καταλαβαίνει, μπορεί κάποιος άλλος δάσκαλος, γυμναστής, διευθυντής να τους ακούσει και να τους κατανοήσει. Πρέπει επομένως να αναζητήσουν τα ίδια το δικό τους υποστηρικτικό πλαίσιο.
Στην ερώτηση εάν θα την ενδιέφερε να πραγματοποιεί ομιλίες σε σχολεία γύρω από το θέμα της λεκτικής βίας ( bullying ), η ίδια απάντησε πως θα το έκανε με χαρά καθώς πιστεύει πάρα πολύ στην δύναμη της εναλλαγής απόψεων με τα παιδιά. Σημαντικό κομμάτι, που τόνισε, ήταν το κομμάτι της πρόληψης. Ανέφερε εντόνως πως δεν χρειάζεται να έχει συμβεί μια ανάλογη κατάσταση λεκτικής βίας σε κάποιο σχολείο, για να πραγματοποιηθεί μια σχετική ομιλία και να παρέμβει ο ψυχολόγος. Τέτοιου είδους ομιλίες πρέπει να γίνονται πολύ πιο πριν. Η όλη αυτή η διαδικασία θα είναι πολύ εποικοδομητική για τα παιδιά καθώς μόνο καλά πράγματα μπορούν να πάρουν από κάτι τέτοιο. Με λύπη ανέφερε πως εν έτει 2021, φαινόμενα λεκτικής βίας είναι ακόμη έντονα στην καθημερινότητα παιδιών και εφήβων, που είναι πιο συνεσταλμένα, με κοροϊδία, απομάκρυνση από ομαδικά παιχνίδια και από παρέες. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τέτοιου είδους ομιλίες είναι σημαντικές γιατί χρειάζεται αυτά τα παιδιά να πάρουν δύναμη για να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις καθημερινές δυσκολίες, που δυστυχώς υπάρχουν.
Στη συνέχεια, μας εξήγησε η ίδια πώς νοιώθει κάθε φορά που βοηθάει ένα παιδί που αντιμετωπίζει μια συναισθηματική δυσκολία. Όταν βλέπει ακόμα και μικρά βήματα εξέλιξης από τα παιδιά, γεμίζει με περηφάνια και συγκίνηση καθώς τι πιο συγκινητικό από το να μαθαίνει κάποιος να εξελίσσεται, να αναπτύσσεται και να μαθαίνει να αγαπάει τον εαυτό του και πόσο μάλλον να γίνεται αυτό από τα παιδιά.
Προχώρησε έπειτα αναφέροντας πως σε αντίθεση με έναν ενήλικα που θα την επισκεφτεί συνειδητοποιημένα με συγκεκριμένο σκοπό, τα παιδιά σπάνια θα ανοιχτούν από την αρχή. Το παιδί τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο με επισκέπτεται καθώς το φέρνουν οι γονείς του ή σε άλλη περίπτωση δεν γνωρίζει να επικοινωνεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του σε κάποιον. Δεν μπορεί να καταλάβει, να συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που έχει μέσα στην ψυχή του ή τι το προκαλεί. Γι΄ αυτό και χρειάζεται περισσότερος χρόνος να διερευνηθεί η ψυχούλα ενός παιδιού.
Στην ερώτηση πότε ένας γονέας πρέπει να στραφεί σε έναν ψυχολόγο, η ίδια ανέφερε ως βασικό κριτήριο την απουσία, από τη μεριά του παιδιού, απόλαυσης της ζωής του. Εάν ένας γονέας δει το παιδί του να μην απολαμβάνει την καθημερινότητά του, να καυγαδίζει συνεχώς, να εκφράζει θυμό ή θλίψη σε μεγάλο βαθμό αλλά και να εμφανίζει ακραίες συμπεριφορές, είναι καλό να επισκεφτεί κάποιον ειδικό. Ωστόσο, ακόμα και προληπτικά, όταν ο γονέας ξέρει ότι το παιδί πρόκειται να βιώσει μια κατάσταση, που θα του προκαλέσει αναστάτωση, όπως ένας επικείμενος χωρισμός ή μια μετακόμιση, είναι σημαντικό να μπορεί να τις προλαμβάνει, ώστε έπειτα το ίδιο να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει πολύ καλύτερα.
Επικεντρωθήκαμε έπειτα στην προσωπική εμπειρία της ίδιας και στους τρόπους που εκείνη αντιμετωπίζει όλες αυτές τις συναισθηματικές δυσκολίες και προβλήματα που ακούει από τους ασθενείς της. Τόνισε πως κατά βάση μονάχα τέτοια θέματα ακούει, δυσκολίες και προβλήματα. Σπάνια κάποιος θα μοιραστεί στον ψυχολόγο του και θετικές εμπειρίες. τουλάχιστον όχι στην αρχή. Γι’ αυτό είναι σημαντικό ο ψυχολόγος να βρίσκει τρόπους να αποφορτίζεται και ο ίδιος. Η συγκεκριμένη χαλαρώνει τόσο γράφοντας όσο και παίζοντας μουσική στο φλάουτό της.
Όταν ερωτήθηκε για τον βαθμό δυσκολίας των σπουδών της στον τομέα της ψυχολογίας, ανέφερε πως οι σπουδές στην ψυχολογία δεν τελειώνουν ποτέ. Πρέπει ο ψυχολόγος να είναι συνέχεια ενημερωμένος, να παρακολουθεί τις εξελίξεις σε διάφορες έρευνες, να επιμορφώνεται ώστε να είναι αποτελεσματικός στη δουλειά του. Είναι μια δια βίου μάθηση. Και αυτό είναι που της αρέσει κιόλας! Χαρακτηριστικά μας είπε πως από τη στιγμή που δήλωσε την συγκεκριμένη σχολή στις πανελλήνιες ένοιωθε ότι ανήκε εκεί. Εξελίσσεται και η ίδια με αυτόν τον τρόπο και αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι σε κάποιον που σπουδάζει ψυχολογία.
Ολοκληρώσαμε αισιόδοξα αναφέροντας πως είναι πολύ ωραίο να εκμεταλλευόμαστε την δημιουργικότητά μας. Όλοι έχουμε δυσκολίες και αυτές σίγουρα δεν τελειώνουν ποτέ. Σίγουρα η καραντίνα άλλαξε τα δεδομένα, αλλά όπως μας ανέφερε και η κ. Χρύσα, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση και να βγούμε όσο μπορούμε ακόμα πιο δυνατοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και τον δικό του ρυθμό.
Τόσο η ακροβάτισσα Μαριτίνα Μυλωνά όσο και η ψυχολόγος Χρύσα Λεϊμονή, απευθυνόμενες στο κοινό του Podcast, τόνισαν πως τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν να προσπαθούν γιατί αυτά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και αν δεν πιστεύουν τα ίδια στον εαυτό τους δεν θα γίνει τίποτα. Τέλος, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε στα παιδιά, κατά την ίδια, ότι δεν είναι μόνα τους και ότι πάντα να ψάχνουν μια στήριξη, όπου κι αν αυτή βρεθεί, γιατί σίγουρα υπάρχει.
Θα μείνουμε με αυτό το μήνυμα λοιπόν και θα κλείσουμε και αυτό το Podcast. Ποτέ λοιπόν μην σταματάτε να πιστεύετε στον εαυτό σας. Την πρώτη στήριξη που πρέπει να ψάξετε είναι ο ίδιος σας ο εαυτός! Ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά την Χρύσα Λεϊμονή, για τις γνώσεις, που μας χάρισε απλόχερα και φυσικά την Μαριτίνα Μυλωνά για μια ακόμη υπέροχη συνέντευξη που πήρε.
Με την ψυχολόγο Χρύσα Λεϊμονή μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσω της σελίδας, στην οποία αρθρογραφεί : https://www.chrysaleimoni.com/
Από την συντακτική ομάδα της εφημερίδας “Ο Ακροβάτης”
